ΤΟ ΧΡΩΜΑ ΤΗΣ ΝΙΚΗΣ

Μπορούν τα χρώματα μιας ομάδας να παίξουν ρόλο

στις επιδόσεις της;

Όσο περίεργο κι αν φαίνεται, μπορούν!

 

Το 2005 οι ειδικοί στην εξελικτική ανθρωπολογία Ράσελ Χιλ και Ρόμπερτ Μπάρτον από το Πανεπιστήμιο του Ντέρχαμ μελέτησαν κατά πόσο οι αθλητές που φορούν κόκκινα νιώθουν υποσυνείδητα πιο ισχυροί και γίνονται πιο επιθετικοί, ξεπερνώντας σε επιδόσεις τους αντιπάλους τους που είναι ντυμένοι με άλλα χρώματα. Στο πλαίσιο των ερευνών τους, συνέκριναν τις επιδόσεις ολυμπιονικών μποξέρ και παλαιστών που είχαν φορέσει κατά καιρούς κόκκινες ή μπλε στολές. Ποιο ήταν το γενικό συμπέρασμα; Οι νικητές φορούν κόκκινα.

Κατόπιν ο Χιλ και ο Μπάρτον, ικανοποιημένοι από τα αρχικά ευρήματα, έστρεψαν την προσοχή τους στις βρετανικές ποδοσφαιρικές ομάδες. Αφού τις ταξινόμησαν ανάλογα με το χρώμα που κυριαρχεί στις εμφανίσεις τους, υπολόγισαν το ποσοστό από τις νίκες τους σε αγώνες εντός έδρας. Για μια ακόμη φορά τα στοιχεία έδειξαν σαφή υπεροχή των ομάδων με κόκκινη φανέλα. Από την άλλη, στους αγώνες εκτός έδρας, όπου φορούν διαφορετικές στολές, τα δεδομένα αλλάζουν! Θα είχε ενδιαφέρον να γίνει μια ανάλογη έρευνα και σε ελληνικές ομάδες...




Κοίταξε κύριε μου πράματα!  Παν τζιαι διούν τόσα εκατομμύρια πάστους παίκτες, αντί να τους ντύσουν ούλους κοκκινοσκουφίτσους να τελειώνουμε!

Λάθος νούμερο...Λάθος άτομο!!

Νο Νο Νο Φάϊαρ Νο Φάϊαρ ααα...χτυπά το μόπαϊ μέστα μεσομέρκα, την ώρα του φαγιού, την ιερή ώρα του διαλείμματος.....ποιός ένι πάλε, ποιός μας αθθυμήθηκε??

- Ποιόοοος ποιοοός,,,ποιός μωρόμου ποιοοός??

Κοιτάζω το νούμερο, έννεν καταχωριμένο στη μνήμη, σταθερό απο Λευκωσία..εν μου κάμνει κλίκ καχόλλου...(άραεσσου εν η Ράνια τζιαι ήβρεμμε?? οξά εν Η Μάνα για να μου αναθέσει τηλεφωνικά τη θέση του Κυβερνητικού Εκπροσώπου??) τσ τσ τσ :)

Κάνω όλες αυτές τις σκέψεις καθώς ο ‘καλών’ είναι επίμονος κ δεν το κλείνει, παρά το ακατάλληλο της ώρας συνεχίζει να μου φακκά!!

Αποφασίζω τελικά να απαντήσω:

Φάουσα:             Παρακαλώ ? (ναι είπαμεν Φάουσα Φάουσα..αλλά είμαι ευγενική τα γέριμα!)

Άγνωστη:            Ναίιιι...ποιά μιλά??

Φάουσα:             Ποιόν θέλετε παρακαλώ??

Άγνωστη:            Βασικά είμαι από το Λογιστήριο στο Νοσοκομείο, για κάτι ξένους που επεριθαλφτήκαν (???) εδώ και μας έδωσαν αυτόν τον αριθμό...

Φάουσα:             (Νάμπου λάλει σιόρ τούτη?? Ιντα ξένους τζιαι παπαριές μου μάσσιεται??)

- Συγνώμη?? Δεν καταλαβαίνω...σας έδωσαν τον αριθμό του κινητού μου???

Άγνωστη:            Να έκαμα λάθος άραγε?? Αφού εν αυτό το νούμερο δεν είναι σωστό??

(κ σείρνει μου κ κάτι αράπικα ονόματα!!)

Φάουσα:             Σωστό νούμερο έχετε...σωστό άτομο όμως δεν έχετε!!

Άγνωστη:            Εντάξει τότε, φαίνεται να μας έδωσαν λάθος... σόρυ.

Φάουσα:             ΟΚ γεία σας!

Έσσιει χάζι τωρά να φκούμε χρωστισιμιοί τζιαι στα νοσοκομεία σαν εν τα προτειμούμεν ποττέ?!!?

Τζιαι τούτοι οι κούλλουφοι εδώσαν έναν αριθμόν του κουτουρού, τζιαι ίσσια ήταν ο δικός μου??!!! Ελεος!!  Αννέν έτσι που κάμνουν λοαρκασμό τζιαι μέστα Νοσοκομεία, ζήτω που καήκαμε!!

πππου σσοουυ : Τελικά το λλοαρκασμόν ποιός έννα τον πιερώσει????!!!

Τι είναι η έκρηξη "από συμπάθεια"?

Ονομάζεται επίσης και "ευαισθησία σε έκρηξη" και είναι ένα φαινόμενο που παρατηρείται κατά την έκρηξη μιας μάζας εκρηκτικών.

Κάθε εκρηκτικό παράγει ένα ωστικό κύμα που οφείλεται στην τεράστια ποσότητα αερίων υπό υψηλή πίεση, το οποίο διαχέεται με πολύ μεγάλη ταχύτητα (200.000 ατμόσφαιρες στην ταχύτητα των 8 χιλιόμετρων ανά δευτερόλεπτο, στην περίπτωση ισχυρής εκρηκτικής ύλης).

Αυτό το κύμα μεταδίδεται μέσω του αέρα, του εδάφους και του νερού. Αν προσκρούσει σε μια άλλη μάζα εκρηκτικών στη γύρω περιοχή, συμπεριφέρεται προς αυτή ως μέσο ανάφλεξης. Με την πρόσκρουση προκαλείται διάσπαση των μοριακών δεσμών και κατά συνέπεια την κάνει να εκραγεί.

Το φαινόμενο, αν και σπάνιο (εκτός αν μένεις στην Κύπρο), εξαρτάται από την απόσταση των δύο εκρηκτικών και την ποσότητα εκείνου που εκρήγνυται πρώτο.

Για την αποφυγή τέτοιων φαινομένων έχουν κατασκευαστεί εκρηκτικά που ονομάζονται "watergel", με λασπώδη σύσταση, τα οποία απορροφούν τις προσκρούσεις χωρίς συνέπειες!

ΘΑΥΜΑ ΖΩΗΣ!

ΕΠΕΜΒΑΣΗ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΚΟΙΛΙΑ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ ΤΟΥ..

http://michaelclancy.com/slideshow

Η φωτογραφία είναι ενός μωρού 21 εβδομάδων, πριν ακόμη γεννηθεί, το όνομα του οποίου είναι Samuel Armas και είχε διαγνωσθεί ότι πάσχει από διχοτομημένη σπονδυλική στήλη από την οποία δεν θα επιζούσε με τίποτα, παρά μόνον αν το χειρουργούσαν ...
στην κοιλιά της μητέρας του!
Ο Dr. Bruner, μετά από διάφορες έρευνες που είχαν γίνει στο Πανεπιστημιακό Ιατρικό Κέντρο του Vanderbilt, στη Nashville, δήλωσε ότι ο ίδιος θα μπορούσε να φέρει εις πέρας την εγχείρηση, με το βρέφος στη κοιλιά της μητέρας του.
Κατά τη διάρκεια της εγχείρησης, ο χειρούργος αφαίρεσε την υστέρα με καισαρική και έκανε μια μικρή τομή στον αμνιακό σάκο, μέσω της οποίας μπόρεσε να εγχειρίσει τον μικρό Samuel.
O Dr. Bruner τελείωνε επιτυχώς την εγχείρηση, όταν το έμβρυο, ο S a m u e l, έβγαλε το μικροσκοπικό αλλά ανεπτυγμένο χεράκι του μέσα από τη τομή και γαντζώθηκε από το δάχτυλο του έκπληκτου γιατρού.
Ο διάσημος αυτός χειρούργος είπε ότι έζησε την πιο συγκινητική στιγμή ολόκληρης της ζωής του, όταν ένοιωσε το χέρι του Samuel να του γραπώνει ένα δάκτυλο, δείχνοντας ευγνωμοσύνη που του χάρισε το δώρο της ζωής.
Βεβαίως ο γιατρός πάγωσε, κοκκάλωσε για μερικά δευτερόλεπτα, κατά την διάρκεια των οποίων ο Samuel συνέχισε να του κρατάει το δάχτυλο, κάτι που έδωσε αρκετό χρόνο στο ...προσωπικό του χειρουργείου ώστε να φωτογραφήσουν το στιγμιότυπο.

Ναι, πέντε μηνών έμβρυο.. Αφιερωμένο σε όσους αγαπούν τη ζωή...  : )

Γκρίζο φως...

Είδα αγανακτισμένους την Παρασκευή να οδηγούν αγανακτισμένα για να πάνε σπίτια τους, εκεί  που τους περιμένουν κάθε μέρα την ίδια ώρα τα αγανακτισμένα παιδιά τους με αποριμένα και γεμάτα αγωνία βλέμματα.. ‘θά’χει άραγε η αγανακτισμένη μάνα τους όρεξη να τους πάρει καμιά βόλτα τώρα που θα πάει σπίτι?’... ‘θα έρθει άραγε και ο αγανακτισμένος και πάντοτε κουρασμένος φάδερ φαμίλιας πιο γρήγορα απο τη δουλειά του, λόγω διακοπής ρεύματος?’

Είδα κι’άλλους αγανακτισμένους να πηγαίνουν στις δουλειές τους, να μιλούν στα κινητά τους καθώς οδηγούν, να σταματούν στα περίπτερα, να σταματούν για βενζίνη, να παρκάρουν στις υπεραγορές, να παραγγέλουν όλων των λογιών ντελίβερι......

Άλλοι πλέναν τ’αυτοκίνητα τους, τις αυλές τους και τα γκαράζ τους, γιατί μέστην αγανάκτισή τους πήραν και τα μωρά λίγο στη θάλασσα και έπεξαν ρακέττες, έχτισαν κάστρα στην άμμο, και ένας άλλος πολύ αγανακτισμένος έβαλε τους μικρούς να τον θάψουν!

Αγανακτισμένα φιλιά παντού όπου κοιτάξεις, ο κόσμος αγανακτά και ερωτεύεται....και σε κάνει να διερωτάσαι αν είναι όντως έρωτας ή αντίδοτο για την αγανάκτιση όλο αυτό το σκηνικό...

Είδα αγανακτισμένους σε γάμους, σε βαφτίσια, σε τραπεζόματα και φαγοπότια, να αναφωνούν όλοι μαζί ‘άαάαααάα’ την ώρα που έπεφτε η παροχή ρεύματος!

Όμως δεν σταματά ο χρόνος όταν κοπεί το ρεύμα, δεν σταματά ούτε η γη να κατέβεις!  Όλα να τρέχουν, όλα βιάζονται και να γκαζόνουν επίτηδες με τρελές ταχύτητες για να μην τα προλαβαίνεις!!

Κάποιοι όμως πάντα προλαβαίνουν να δουν τους αγανακτισμένους που έπιναν καφέ, μιλούσαν και γελούσαν με την παρέα τους...πήγαν στη θάλασσα και χόρευαν σε παραλιακά μπαράκια...και είχαν το θράσος να κανονίζουν τις διακοπές τους... «Αάα τους ασυνχώρητους!!»

Αυτή είναι η αγανακτισμένη ζωή μας, πνιγμένη στην υγρασία της ατμόσφαιρας και των δακρύων και σκοτεινή σαν τη ψυχή μας που μαύρισε...έστω κι’αν ο ήλιος λάμπει και είναι καυτός, τόσο καυτός που σε κάνει να πονάς και να μήν τον θέλεις άλλο, όπως σε πόνουν τα λόγια των ανθρώπων που σε κάνουν να νιώθεις πίκρα και αηδία, σε κάνουν να μην τους θέλεις άλλο!

Ποτέ μην φοβηθείς τις σκιές στο σκοτάδι.  Αυτές δείχνουν πως κάπου εκεί γύρω υπάρχει φως!
Γκρίζο φως...